Ποια παράσταση παρακολουθήσατε τελευταία; Με ποια κριτήρια την επιλέξατε;
Είδα τον «Γλάρο» του Τσέχωφ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά. Είναι το έργο και ο συγγραφέας πρώτα στην επιλογή μου, κατόπιν η ματιά του συγκεκριμένου σκηνοθέτη.
Πόσο συχνά παρακολουθείτε θέατρο;
Όχι όσο θα ήθελα, αν και έχω διαμορφώσει μια γνώμη ως θεατής και μπορώ να είμαι επιλεκτική πια.
Πώς σχολιάζετε την υπερπληθώρα θεατρικών παραστάσεων στην Αθήνα;
Τι να πω είναι και θέμα διεξόδου, έκφρασης αλλά ό,τι θεωρώ επαγγελματικό θέατρο -δηλαδή, ουσιαστικό και σε βάθος και δίχως σοβαροφάνεια- σπανίζει.
Παρακολουθείτε θέατρο στο εξωτερικό, σε ξένες γλώσσες;
Όσο πιο συχνά μπορώ αλλά πια είναι δύσκολα. Ωστόσο, δεν χάνω ευκαιρία να παρακολουθήσω τις εξελίξεις, κυρίως, μέσα από παραστάσεις που έρχονται στο Φεστιβάλ Αθηνών, στο Μέγαρο Μουσικής, στη Στέγη, στον Νιάρχο και όπου αλλού. Αλλά και μέσω διαδικτύου σε πλατφόρμες κ.λπ.
Τι, κατά τη γνώμη σας, χαρακτηρίζει τους εγχώριους καλλιτέχνες του θεάτρου στη δουλειά τους;
Ένα περίεργο αντιφατικό σύμπλεγμα μεταξύ δημιουργικού και μη μιμητισμού. Υπάρχουν πολλές εξαιρετικές εκκινήσεις που, όμως, δεν έχουν διάρκεια. Προφανώς, λείπουν τα γνωστικά και αισθητικά εργαλεία για να μετατρέψουν τις ιδέες σε αφήγηση και ως εκ τούτου υπάρχει έλλειψη διάκρισης. Ο ένας μπερδεύει το ρεαλιστικό με το εύπεπτο και το τηλεοπτικό, η άλλη το σουρεαλιστικό με την καρικατούρα κ.ο.κ
Με μια λέξη πώς θα χαρακτηρίζατε τη σύγχρονη θεατρική σκηνή της χώρας μας;
Πολύχρωμη κουρελού!
Ποια η άποψή σας για την κριτική θεάτρου; Τη λαμβάνετε υπ’ όψιν σας όταν σας αφορά ή όχι;
Ναι, βέβαια. Τη θεωρώ χρήσιμη, έχω μελετήσει τους μεγάλους κριτικούς του παρελθόντος: Άλκη Θρύλο, Στάθη Δρομάζο, Κώστα Γεωργουσόπουλο, οι οποιοί/ες ανέλυαν τα έργα και τους χαρακτήρες. Τώρα υπάρχουν πολλοί ειδικοί και αυτό θα μπορούσε να είναι θετικό, αλλά ξέρετε κριτική επιστημονική δραστηριότητα δεν παράγεται δίχως τα εργαλεία της σκέψης. Εγώ νομίζω πλέον ότι μπορώ να διακρίνω αν κάποιος/α κάνει κριτική σε βάθος ή απλά προώθηση της παράστασης
Το θέατρο σάς διάλεξε ή το διαλέξατε;
Δεν ξέρω, δεν αγαπώ μόνο το θέατρο, αγαπώ και τον κινηματογράφο τον οποίο και σπούδασα, αλλά ήταν πολύ απαιτητικά τα δεδομένα όταν ξεκίνησα και βρήκα να μου ταιριάζει περισσότερο το θέατρο επειδή ενέχει την ανθρώπινη επικοινωνία.
Πώς και γιατί ασχοληθήκατε με το θέατρο;
Η επιθυμία μου να συνδυάσω το λαϊκό θέατρο σκιών με τον κινηματογράφο και την ποιητική αφήγηση, να βρεθεί μια σχέση μεταξύ του τοπικού και του παγκόσμιου, μέσα από τη συνύπαρξη, στα ίχνη των νεορεαλιστών -και όχι μόνο- σκηνοθετών της Ιταλίας.
Ποια ήταν η πρώτη σας «συναναστροφή» με την τέχνη του θεάτρου; Τι θυμάστε από αυτήν;
«Μάκβεθ» το 1973, νομίζω. Οι γονείς μου είπαν ψέματα για την ηλικία μου στην είσοδο και μπήκα -ήμουν και σοβαρό παιδί… τότε. Παρακολούθησα την παράσταση από το θεωρείο του Κ.Θ.Β.Ε. Θυμάμαι ακόμη την υφή του βελούδου στο πηγούνι μου, γιατί δεν έφταναν τα πόδια μου και είχα γύρει όλη μπροστά… Αυτό θέλω να νοιώθει ο θεατής: τα κρεμασμένα πόδια του στον αέρα… Φιλόδοξο πολύ, ε;
Ποια ήταν η πρώτη επαγγελματική παράσταση της ζωής σας; Τι σας έχει εντυπωθεί στη μνήμη;
Ένα παιδικό στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΒΕΡΟΙΑΣ «Ο ντίλης ο μεγαλοπρεπής» του Γιάννη Ταϊπλιάδη. Τα χρώματα και η μουσική, του είχα δώσει την ατμόσφαιρα από ένα κλιμακοστάσιο στην εποχή της ποταπαγόρευσης και όλο είχε το κλίμα της τζαζ με την εξαιρετική μουσική του Θανάση Μπιλιλή, που είναι τώρα καθηγητής στο Α.Π.Θ.
Ποιος ήρωας της δραματουργίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Μάλλον η Ουίννυ του Μπέκετ… αυτή η επίπονη προσπάθεια για το ανθρώπινο, η αναμονή μιας ηδονής που δεν έρχεται, ο αυτοσαρκασμός, η συνεχόμενη και επαναλαμβανόμενη κίνηση για την αναζήτηση ενός ψήγματος νοήματος…
Με ποια άλλην ιδιότητα –ξέχωρα από τη δική σας- θα θέλατε να είχατε εμπλακεί στο θέατρο;
Ενδυματολόγος. Λατρεύω τα ρούχα στα σώματα των ηθοποιών. Νομίζω εκεί κρύβεται ο ρόλος, σ’ ένα κακοπατημένο παπούτσι, ας πούμε.
Πώς βιώνετε τη θεατρική διαδικασία;
Με δημιουργικό -ελπίζω- άγχος.
Πώς προσεγγίζετε έναν ρόλο;
Με τη σύνθεση των αντιθέσεων του -η μέθοδος για να βρω τις αντιθέσεις του είναι να τον ζήσω για λίγο. Μετά αποστασιοποιούμαι και τον μελετώ ιστορικά με βάση τις δυναμικές της σύγκρουσης στο περιβάλλον του.
Έχει τύχει να παρακολουθήσετε κάποια παράσταση πάνω από μία φορά; Κι αν, ναι, ποια και για ποιους λόγους;
Ναι, φέτος το καλοκαίρι, είχα μια εξαιρετική εμπειρία. Η παράσταση του Αλεξάντερ Ζέλντιν «Εξομολογήσεις», γεμάτη από τη βαθύτερη αίσθηση της πραγματικότητας, με επικέντρωση στις ζωτικές οδύνες του τι σημαίνει να μεγαλώνεις και να προχωράς.
Πόσο συχνά εγκαταλείπεται μια παράσταση στο διάλειμμα (ή και νωρίτερα);
Όχι συχνά, αλλά όχι και σπάνια.
Ποια στοιχεία συμβάλουν στην καλλιτεχνική επιτυχία μιας παράστασης;
Η καλή συνεργασία. Το να βγάζεις το καλύτερο από τους ανθρώπους και αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο. Πρέπει να τους πείσεις!
Πιστεύετε στη διάκριση ποιοτικού και εμπορικού θεάτρου;
Χμ… δεν καταλαβαίνω, ακριβώς, την ερώτηση! Ναι, φυσικά και υπάρχει διάκριση μεταξύ των εννοιών και των σημασιών τους αλλά το εμπορικό δεν είναι το αντίθετο του ποιοτικού. Ας πούμε οι εξαιρετικές διαφημίσεις του Campari του Fellini, η Βουγιουκλάκη που ανέβασε το ΄70 το «Καμπάρε», που αυτό για τα ελληνικά δεδομένα ήταν ένας άθλος και όχι, απλώς, μια εμπορική επιτυχία. Από την άλλη υπάρχει το χυδαίο αισθητικά που γεμίζει τις αίθουσες και αυτοαποκαλείται εμπορικό. Άλλο αυτό.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας θεατρικό έργο;
Αλλάζει αυτό. Εκτός από την τριλογία του Αισχύλου που είναι σταθερή.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας δημιουργός, Έλληνας ή ξένος;
Τσάρλι Τσάπλιν.
Με ποιον ή ποια δημιουργό που δεν έχετε συνεργαστεί ως τώρα θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Με πάρα πολλούς. Τώρα θα ήθελα να εργασθώ δίπλα στον Αλεξάντερ Ζέλντιν και τον Τζόναθαν Γκλέιζερ που σκηνοθέτησε πρόσφατα τη «Ζώνη ενδιαφέροντος».
Αλήθεια, για ποιους λόγους πιστεύετε πως ο άνθρωπος παρακολουθεί θέατρο στις μέρες μας;¨
Όχι για τους ίδιους, πάντως υπάρχει αυτή η ζεστασιά, η οικειότητα, η αίσθηση του εφήμερου που ενώνει.
Έχετε κλάψει ποτέ σε παράσταση κι αν, ναι, σε ποια;
Ναι, στο «Κόκκινο μπαλόνι» στο Νational Theatre.
Ποια ήταν η τελευταία παράσταση που σας θύμωσε και για ποιον λόγο;
Ε, τώρα, τι να πω! Μάλλον κάποια δική μου όταν οι ηθοποιοί δεν ακολουθούν, ή τουλάχιστον έτσι θεωρώ εγώ, τις οδηγίες που του έδωσα.
Ποια θεωρείτε κορυφαία στιγμή της καριέρας σας;
Δεν είναι μία, αλλά πρόσφατα πήρα τιμητική διάκριση στο Ανεξάρτητο Φεστιβάλ Βερολίνου για την ταινία μου ANTIGONE PROJECT του 2022 και πολύ το χάρηκα.
Ποια θεωρείτε την πλέον ατυχή στιγμή της καλλιτεχνικής σας διαδρομής και γιατί;
Μάλλον όταν έκανα τον «Καλό άνθρωπο του Σεν Τσουάν» του Μπρεχτ στο Δημοτικό Θέατρο Συκεών. Δεν εργάσθηκα όσο έπρεπε επάνω στην κριτική απόσταση.
Με ποιον τύπο συνεργάτη δεν έχετε καλή χημεία σε αυτή τη δουλειά;
Με αυτόν που έχει μόνιμα μια άλλα άποψη, δίχως τον κόπο της δοκιμής!
Το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό σας όνειρο;
Να παρουσιάσω μια δουλειά μου θεατρική εκτός Ελλάδας, γιατί ταινίες μου έχουν απήχηση στις χώρες της άπω ανατολής.
Ποια είναι τα καλλιτεχνικά σας σχέδια για την τρέχουσα θεατρική περίοδο;
Δουλεύω «Τα κορίτσια της Κυψέλης». Πρόκειται για μια εκδοχή των «Ευμενίδων».
theatergoer 